Oscar Lewis

Voorwoord.

        

Het werk van Oscar Lewis is voor mij een inspiratiebron voor het opzetten van deze website. Daarom mag zijn levensverhaal op deze website niet ontbreken. Delen van deze tekst zijn vertaald uit het Engels. De oorspronkelijke teksten daarvan zijn op de volgende websites te vinden:(1), (2) en (3). Bij raadpleging van deze websites zal meteen duidelijk worden wat ik hieraan heb toegevoegd om het verhaal meer van toepassing te laten zijn op mijn website.

Oscar Lewis (geboren Lefkowitz op 25 december 1914 in New York – overleden op 16 december 1970 -, was een Amerikaanse antropoloog. Hij is vooral bekend om zijn levendige beschrijvingen van de bewoners van krottenwijken.

Lewis groeide op in het noorden van de staat New York op een boerderij. Hij haalde zijn bachelor diploma “Geschiedenis” aan het City College van de stad New York in 1936 en hij behaalde zijn Doctorstitel aan de Colombia Universiteit van New York. Zijn dissertatie over de gevolgen van het contact van blanken op de Black Feet Indianen werd in 1942 gepubliceerd. In 1959 publiceerde hij Five Families na onderzoek in Mexico van 1943 tot 1958. The children of Sanchez werd voor het eerst gepubliceerd in 1961 en is in feite een inzoomen op de familie Sánchez, één van vijf families die in de eerdere publicatie voorkomen

Hij gaf les aan het Brooklyn College en aan de Washington Universiteit. Hij hielp bij de oprichting van de afdeling antropologie aan de Universiteit van Illinois. De New York times berichtte over zijn overlijden als volgt:

Oscar Lewis, de antropoloog, beroemd om zijn genadeloos levendige verslagen van het gezinsleven van Mexicaanse en Puerto Ricaanse bewoners van krottenwijken, overleed aan een hartaanval woensdagavond in de polikliniek. Hij werd 55 jaar oud.

Cultuur van Armoede

De Cultuur van Armoede is een sociale theorie die in het verlengde ligt van het idee van de vicieuze cirkel van armoede. Aanhangers van deze theorie beweren dat de armen niet alleen gebrek hebben aan materiële middelen, maar ook een uniek moreel waardesysteem kennen. Oorspronkelijk noemde Oscar Lewis de Cultuur van armoede, de subcultuur van armoede. Voor het gemak is daarvan gemaakt ”cultuur van armoede”. Volgens Lewis “ontwikkelt deze subcultuur mechanismen die ertoe neigen de situatie waarin men verkeert, te laten voortduren, vooral tengevolge van wat er gebeurt met hun kijk op het leven en perspectief op de toekomst, hun aspiraties, en de karaktervorming van de kinderen die erin opgroeien.”(Moynihan, 1969, p.199)

Lewis somde ongeveer 70 kenmerken op die de toestand van de Culuur van Armoede zouden kenmerken, waarbij hij de kanttekening plaatste dat hierop ook uitzonderingen waren in bepaalde lage klassen. Mensen in een Armoedecultuur hebben zelf sterk het gevoel gemarginaliseerd te zijn, van hulpeloosheid, afhankelijk te zijn van anderen, er niet helemaal bij te horen. Zij zijn vreemden in hun eigen land, en ze zijn ervan overtuigd dat de bestaande instellingen (de status quo) hun belangen en behoeftes niet behartigen. Behalve dit gevoel van machteloosheid bestaat er een wijdverbreid gevoel van minderwaardigheid, van persoonlijk falen en waardeloosheid. Dit is waar voor de bewoners van de krotten van Mexico stad, die etnisch noch raciaal een aparte groep zijn en ook geen last hebben van rassendiscriminatie. In de Verenigde Staten kent de Cultuur van Armoede in de Zwarte wijken een extra probleem in de vorm van rassendiscriminatie.

Mensen in de Cultuur van Armoede hebben weinig besef van geschiedenis. Ze zijn gemarginaliseerd en ze onderkennen alleen hun eigen problemen, hun eigen plaatselijke omstandigheden, de omstandigheden van hun buurt, hun eigen leefwijze. Gewoonlijk hebben ze noch de kennis noch voldoende zicht op de overeenkomsten tussen hun problemen en die van anderen elders in de wereld, wat ideologische bewustzijnsvorming in de weg staat. Met andere woorden, zij hebben geen klassebewustzijn, ook al zijn ze heel gevoelig voor status en andere sociale verschillen. Wanneer een arme zich klassebewust wordt of ze worden lid van een vakbond, of ze gaan zich richten op internationale ontwikkelingen, maken ze volgens Lewis geen deel meer uit van de Cultuur van Armoede, zelfs niet als ze nog steeds hopeloos arm zijn.

De basis: vijf Mexicaanse families, een eerste theoretische verkenning.

Vijf families is het verslag van een Onderzoek aan de hand van 5 Case Studies naar de Armoedecultuur, door Oscar Lewis en met een voorwoord van Margaret Mead; herzien door Rayb Irdehistela, hoofd Instituut voor Psychiatrie te Pennsylvania. Vijf Families is samengesteld uit de weerslag van scenario’s die één dag uit het leven van vijf Mexicaanse gezinnen (families) beschrijven. Zoals Oscar Lewis zegt in de Inleiding is de presentatie een experiment in het organiseren en publiceren van onderzoeksbevindingen. In die zin verdient het de bijzondere aandacht van sociale wetenschappers.

Traditioneel is antropologisch veldwerk en onderzoek ingesteld op informanten en directe observatietechnieken. Te vaak komt het voor dat de informanten en hun omgeving op het moment van publicatie van de onderzoeksresultaten, uit het oog zijn verloren. Dr. Lewis specificeert in het enige hoofdstuk hierover, genaamd “The setting”, niet precies hoe hij zijn informanten heeft geselecteerd of de manier waarmee hij hen heeft benaderd. Maar zijn methode van portretteren kent de persoonlijke aantrekkelijkheid waarmee hij hun omstandigheden en leefstijl schildert. Mexico-kenners kunnen vraagtekens plaatsen bij zijn selectie van families, of vinden dat Lewis een niet- representatieve dag in hun leven heeft uitgekozen. Hij is erin geslaagd om “een intiem en objectief beeld van het dagelijks leven” door middel van een serie gezinsprofielen te geven. Deze beelden zijn niet alleen maar opnames van de verborgen camera, maar leiden tot enige abstracte overwegingen, interessant voor een student van het stadsleven over de hele wereld. Dr Lewis is voornamelijk gericht op de antropologie van de armoede – een situatie waarin een groot deel van de wereldbevolking zich bevindt.

Het is in het kader van dit belang dat zijn experiment op het gebied van verslaglegging kan worden getoetst, en minstens als gedeeltelijk geslaagd kan worden beschouwd. Terwijl je getuige bent van hoe de werkdag in vier gezinnen (een van de vijf gezinnen is nouveau riche) zich voltrekt, is het niet onwaarschijnlijk te ervaren dat stedelijke economische verarming vergezeld gaat van een verarming van vergelijkbaar kaliber in emotioneel en institutioneel leven. Het is waarschijnlijk dat deze Mexicaanse bewoners van krottenwijken vaker met een zich verengend levensperspectief leven dan meer gevestigde burgers. Hoe het ook zij, de kwellende, ontkrachtende dagelijkse sleur van het elke cent tweekeer omdraaien komt in deze profielen duidelijk voor het voetlicht. Je kunt alleen maar hopen dat Lewis na dit boek een serie studies naar armoede mag publiceren.

Alwie geïnteresseerd is, wordt gevraagd om commentaar of een verhaal
an te leveren in het Gastenboek!